و این اختلاف در تعداد سوره ها به تحریف قرآن بر نمی گردد. و موجب ثبوت آن نمی شود. بعضی از صحابه در مصحف خود سوره حمد را نیاورده اند. به این دلیل كه نوشتن سوره ها در یك كتاب به خاطر حفظ آن از نابودی بوده ولی سوره فاتحه به خاطر اشتهار بین مسلمین و خوانده شدن در پنج نوبت نماز از این آفت مصون می باشد، فلذا این سوره را در مصحف خود نیاورده اند.(۲)
اما امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ گاه با كلام خویش و گاه با تقریر و سكوت خود بر صحت قرآن فعلی تأكید می كردند و همه را به آن ارجاع می دادند.
چنانكه نقل شده: در زمان عثمان، طلحه از امام علی ـ علیه السلام ـ درخواست كرد تا قرآنی را كه آن حضرت گردآوری كرده بود (و تأویل تفسیر و ناسخ و منسوخ آن و دیگر علوم را در آن آورده بودند)، ارائه دهند، حضرت از این كار امتناع ورزیده و می فرماید:
«آیا این قرآن كه امروزه در دست مردم است، تماماً قرآن است یا غیر قرآن نیز داخل آن شده است؟
طلحه در جواب گفت: البته تمام آن قرآن است».(۳)
حضرت علی ـ علیه السلام ـ با این بیان و بیانات دیگر خود بر صحت قرآن موجود مهر تأیید گذاشته و بر قرآن بودن آن تأكید می كند.
پی نوشتها
۱. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، مؤسسه الکتب الثقافیه، الطبعه الاولی، ج۱، ص۱۷۷.
۲. ر.ک: الاتقان، همان، ص۱۷۸. و معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن، موسسه نشر اسلامی، ج۱، ص۳۸۳.
۳. ر.ک: معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، همان، ص۱۲۳. و ر.ک: مظلومی، رجبعلی، پژوهشی پیرامون آخرین کتاب الهی، نشر آفاق، چاپ اول، بهار ۱۳۶۰، ص۸۱ .